พระราชวังเอมเปอเรอ ณ เมืองคัสเซล ที่ทรงใชประทับ ขณะเสด็จประพาสประเทศเยอรมนี เพื่อทรงอาบน้ำแรรักษาพระโรค
ไวสองแถวกลางเกาะ มีถนนสำหรับรถวิ่งสองขางริมถนน สวนกลาง ถนนนั้นมีบอน้ำพุรอนที่ขุดเจาะขึ้นมาจากพื้นดิน เปนน้ำแรพวย พุงขึ้น ผูที่เดินผานไปมาสามารถแวะดื่มไดฟรี โรงอาบและดื่ม น้ำแร ในเมืองบาเดนบาเดนนี้มีเกือบทั้งเมือง รัฐบาลออกเงิน อุดหนุนใหเปลาเพื่อพัฒนาคุณภาพชีวิตของชาวเมืองใหดีขึ้น แต ทวาคุณภาพของน้ำแรดอยกวาที่เมืองฮอมเบิคเล็กนอย แตถึง กระนั้นพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกลาเจาอยูหัวไดเสด็จพระ ราชดำเนินมาทรงอาบ-อบ-นวด และเสวยน้ำแรเพื่อบำบัดพระ สุขภาพในเมืองบาเดนบาเดนหหลายครั้ง ประมาณ ๑๓ ครั้ง ตามที่ปรากฏในพระราชหัตถเลขา ครั้นตอมาในวันที่ ๔ สิงหาคม พระบาทสมเด็จพระจุลจอม- เกลาเจาอยูหัวไดเสด็จพระราชดำเนินไปที่กรุงเบอรลินประเทศ เยอรมนี เพื่อทรงเขารับการตรวจรักษาพระโรคอยางละเอียดจาก คณะแพทยผูเชี่ยวชาญอีกครั้งหนึ่งกอนเสด็จพระราชดำเนินกลับ กรุงเทพมหานคร ผลจากการวินิจฉัยของคณะแพทยลงความเห็นวา ขณะนี้พระวรกายยังไมปกติ ขอใหเปลี่ยนเสด็จฯ ไปรักษาพระองค ที่เมืองฮอมเบิคแทน ซึ่งเปนเมืองอาบน้ำแรโดยเฉพาะที่มีชื่อเสียง เกาแกมาชานาน เปนวิธีบำบัดสุขภาพแบบสปาในปจจุบันนั่นเอง ดังนั้นนับตั้งแตวันที่ ๒๗ สิงหาคมเปนตนไป พระองคเริ่มตนเสด็จ พระราชดำเนินไปทรงบำบัดรักษาพระโรคดวยวิธีการอาบ-อบ-นวด และเสวยน้ำแรติดตอกันเปนแรมเดือนตามคำกราบบังคมทูลเชิญ ของคณะแพทย ในพระราชหัตถเลขาฉบับที่ ๓๕ คืนที่ ๑๕๔ ลงวันที่ ๒๗ สิงหาคม ร.ศ. ๑๒๖ ขณะเสด็จประทับเมืองฮอมเบิค ไดทรงเลา เรื่องทรงอาบน้ำแรบำบัดรักษาพระโรคอยางละเอียดทุกขั้นตอน นับตั้งแตกาวแรกที่เสด็จพระราชดำเนินไปถึง ทรงบรรยายเครื่องมือ อุปกรณที่ใชในการบำบัดตลอดจนวิธีการตางๆ ไวดังนี้ “วันนี้หมอใหนวดดวยเครื่องไฟฟาเพิ่มเติม ใชลมรอนใน เครื่องรอตามที่ปวดกลามเนื้อ ดูทาทางเหมือนจะดี เวลาเที่ยงไป อาบน้ำที่ไกซาวิลเลี่ยมบาด ที่นี้ทำไมสูใหญ แตหมดจดเรียบรอย
ซีกขางหนึ่งซึ่งเปนที่สรงของเจานาย หามไมใหคนเขา หองที่พอ ไปอาบน้ำเปนหองที่เอมเปอเรอสรง ตรงกันขามกับหองเอมเปรส แตหองเอมเปรสนั้นปด เปดแตหองเจานายใหบริพัตรอาบ ในหองนี้ กั้นเปนสองตอน ตอนนอกที่สำหรับนั่งแลนอนพัก ตอนในเปนที่ อาบน้ำมีเกาอี้นอน ที่ลางหนา ที่กินน้ำ แลโตะตั้งขวดปกดอก กุหลาบ อางที่อาบใชทองเหลือง อยางอางอาบน้ำธรรมดา แตเจาะ ใหจมลงไปไวในพื้น มีที่สำหรับกาวขึ้นกาวลง แลที่พาดตีนไวขาง ปลายอาง ขางที่นั่งนั้นมีตั่งสี่เหลี่ยมวางลงไปในอาง ตั่งนั้นหุมผาขาว เพราะเหตุวาถาไมหุมนั่งบนตั่งรอนดวยใชน้ำตม พื้นอางเปน ทองเหลือง น้ำนั้นสีขุนๆ รอน ๓๓ ดีกรี ลงอาบแชเพียงคอ หาม ไมใหลางหนา กำหนดใหแชอยูครั้งแรกนี้ ๑๒ มินิต น้ำนั้นเดือด เปนฟองเหมือนอยางกับน้ำคาบอนิคแอซิดที่เราทำ แตไมรูสึกวา ถูกตัวเฉียบๆ เหมือนที่ทำเลย เปนแตฟองเกาะตัวเต็ม สายน้ำที่มา ในแผนดินนั้นเปนน้ำเย็นเหมือนธรรมดา ตอถูกไอรอนตมเขาจึงได ปลอยคาบอนิคแอซิดออก ถาทิ้งไวชาคาบอนิคแอซิดก็ไปหมด เปนน้ำเปลาได “... เวลาอาบแลวขึ้นมาไมใหเช็ดตัว เอาแตผาหอคลุมใหนอน อยูบนเกาอี้ยาวสองสามมินิตแตพอแหง รออยูชาจนเหงื่อออกก็ไมดี เกลือจะเสียไปจากตัวหมด พอตัวแหงก็แตงตัว แลวใหออกไปเดิน ตากแดดสัก ๕ มินิตเปนสำเร็จการ น้ำที่มาใชอาบนี้มีบออยูตรงนา ที่อาบน้ำ น้ำนี้ใชกินเปนยาถายแตพอไมตองกิน ดวยกินยาอื่น อยูแลว พออยากจะเดิน แตตาหมอแกหามไมใหเดิน กลัวจะเสีย เรี่ยวแรง กลับมาบังคับใหนอนชั่วโมงหนึ่ง ตรวจชีพจรนั้นเรื่อยไป ตั้งแตแรกกอนอาบแลเวลากำลังอาบก็ไปกำชีพจรเวลาอาบ ๘๐ ขึ้นมาแลว ๖๐ เศษ จนกระทั่งเวลาจะนวดเครื่องไฟฟาก็ตองมีคน กำชีพจรอยูคนหนึ่ง เวลาเปาลมรอนก็ตองกำชีพจรอยูเหมือนกัน ดูชางเปนการใหญเสียจริงๆ แตรูสึกชัดเจนวามีคุณจริงๆ สบายเบา ตัว ทั้งเร็วไมตองไปแชอยูนมนาน เหมือนอยางเชนที่บาเดนบาเดน ที่นั่นเวลาอาบแลวหมอถามวาเปนอยางไร พอบอกวาเฉยๆ ตาหมอ ออกฉุนๆ ทุกที ที่นี่บอกไดวาสบายไมเปนมุสาวาทา
Powered by FlippingBook