Quarter 2/2013

ไปวั ดเพื่ อทำบุ ญถวายภั ตตาหารแด พระสงฆ และฟ งพระธรรมเทศนา และถื อศี ล ๘ หรื ออุ โบสถศี ล จึ งเรี ยกว าวั นอุ โบสถด วย หรื อเรี ยกกั น ทั่ วไปอี กคำหนึ่ งว า วั นธรรมสวนะ คื อเป นวั นถื อศี ลฟ งธรรมนั่ นเอง ในสมั ยกรุ งสุ โขทั ยเป นราชธานี ปรากฏในศิ ลาจารึ กพ อขุ น- รามคำแหงมี ใจความว า กรุ งสุ โขทั ยเบื้ องทิ ศตะวั นออกมี วิ หารอั นราม คื อมี วิ หารอั นสวยงาม แสดงว าในกรุ งสุ โขทั ยมี วั ดและพระสงฆ ใน พระพุ ทธศาสนามาช านาน ต อมาพ อขุ นฯ ทรงสดั บกิ ตติ ศั พท พระ- สงฆ นิ กายเถรวาทลั ทธิ ลั งกาวงศ ที่ เมื องนครศรี ธรรมราชว าปฏิ บั ติ เคร งถู กต องตามระบอบพระธรรมวิ นั ยของพระพุ ทธเจ า น าศรั ทธา เลื่ อมใสมากกว าพระสงฆ ในนิ กายอาจริ ยวาท หรื อ มหายานที่ แพร มาจากจี น จึ งได ทรงอาราธนาให จาริ กขึ้ นไปโปรดชาวสุ โขทั ย พระสงฆ ชาวนครฯ เมื่ อจาริ กถึ งสุ โขทั ยแล วก็ นิ ยมอยู ในอรั ญญิ กคื อ ป าห างเมื องออกไปอั นเป นที่ สงั ดตามอริ ยประเพณี เมื่ อถึ งวั นธรรมสวนะพ อขุ นฯ ก็ ทรงช างเสด็ จไปยั งวั ดอรั ญญิ ก ทรงโอยทานและรั กษาศี ลเป นประจำ ในฐานะที่ ทรงเป นพุ ทธมามกะ ที่ ดี และทรงเป นเอกอั ครศาสนู ปถั มภกจึ งโปรดให พระสงฆ นั่ งเทศนา บนพระแท นมนั งคศิ ลาอาสน เพื่ อโปรดประชาชนในวั นธรรมสวนะ ด วย ทำให ประชาชนชาวเมื องสุ โขทั ยได เข าวั ดทำทานรั กษาศี ลตาม เสด็ จพระองค ทุ กวั นพระ ทั้ งยั งมี ศรั ทธาเลื่ อมใสช วยกั นสร างวั ด ให บุ ตรหลานได เข าบรรพชาอุ ปสมบทเป นจำนวนมาก นั บแต นั้ น พุ ทธศาสนิ กชนทั่ วไปจึ งถื อเอาวั นธรรมสวนะ เป นวั นเข าวั ดรั บศี ล ฟ งธรรมสื บมา ป จจุ บั นยั งคงเหลื อธรรมเนี ยมปฏิ บั ติ ศาสนกิ จในวั นพระอยู แต เฉพาะประเทศที่ นั บถื อพระพุ ทธศาสนาเถรวาท ได แก ศรี ลั งกา เมี ยนมาร ลาว กั มพู ชา และไทยเท านั้ น ซึ่ งเดิ มประเทศเหล านี้ ถื อวั นพระเป นวั นหยุ ดราชการ ทางราชการไทยในสมั ยรั ฐบาล จอมพลแปลก พิ บู ลสงคราม เป นนายกรั ฐมนตรี ก็ มี ประกาศให วั นโกนและวั นพระเป นวั นหยุ ดราชการเพื่ อให บรรดาข าราชการ ครู และนั กเรี ยนไปวั ดปฏิ บั ติ ศาสนกิ จซึ่ งเป นหน าที่ สำคั ญของ พุ ทธศาสนิ กชน วั นพระสำคั ญพิ เศษบนปฏิ ทิ นไทย โดยทั่ วไปชาวบ านถื อกั นว า วั นพระมี ๓ ระดั บ ได แก วั นพระ เล็ กคื อขึ้ นหรื อแรม ๘ ค่ ำ มี ความสำคั ญน อยกว าวั นพระใหญ คื อขึ้ น หรื อแรม ๑๕ ค่ ำ หรื อถ าเดื อนขาดก็ แรม ๑๔ ค่ ำดั งกล าวแล ว และ วั นพระสำคั ญพิ เศษคื อวั นเพ็ ญขึ้ น ๑๕ ค่ ำ ซึ่ งเป นวั นที่ มี เหตุ การณ สำคั ญที่ เกี่ ยวข องกั บพระพุ ทธเจ าเกิ ดขึ้ น ในป หนึ่ งมี ๓ วั น ได แก วั นมาฆบู ชา วั นวิ สาขบู ชา และวั นอาสาฬหบู ชา วั นมาฆบู ชา หรื อ วั นจาตุ รงคสั นนิ บาต เป นวั นเพ็ ญเดื อน ๓ เป นวั นพระสำคั ญพิ เศษอั นดั บแรกของป เป นวั นทำบุ ญพิ เศษทาง พระพุ ทธศาสนาเพื่ อระลึ กถึ งเหตุ การณ สำคั ญที่ เกิ ดขึ้ นอั นเกี่ ยวข อง